Aah, kon u uw nieuwsgierigheid niet meer de baas na het lezen van de titel en bent u daardoor op deze pagina beland? Geef het maar toe! Dan geef ik op mijn beurt toe dat Andantino nooit in Hong Kong is geweest en dat het dat tot nader order ook niet van plan is!
Waarom dan die titel? Welnu, ons wandelteam Walk 4 Peace (An, Koen, Lily en ik) kreeg op het einde van de Peacewalk (42km!) in Mesen te horen dat het een extra prijs gewonnen had. Dankzij ons inkomstenrecord kreeg ons kwartet een zitje in de Hong Kong-drakenboot tijdens het drakenbootfestival van 10/09/2016 te Antwerpen. We juichten om deze leuke attentie want wat kon dat anders zijn dan een soort receptie op een grote partyboot op de Schelde? Een receptie met veel Chinezen, met nog meer cava en met een overvloed aan loempia’s en andere lekkere hapjes. Onze supporters zagen gifgroen van jaloezie! En ons viertal? Tja, wij nipten ietwat zelfvoldaan van een lekker koel glaasje cava om extra in de receptiestemming te komen. Een mens kan niet genoeg getraind zijn op dat vlak!
Pas veel later werd pijnlijk duidelijk dat onze prijs wellicht moest gezien worden als een vergiftigd geschenk. Want toen An het internet afschuimde op zoek naar informatie bleek al snel wat we concreet gewonnen hadden: een deelname aan een roeiwedstrijd!
Er volgde wat mailverkeer uit Hong Kong om ons te briefen en dat bevestigde dat we een zitje gewonnen hadden in een drakenboot met 16 peddelaars, een trommelaar en een stuurman (-vrouw). Onze eerdere euforie maakte plaats voor regelrechte zelfspot (wat hadden we nu weer over onze Vlaamse kop getrokken?) en onze ‘supporters’ – ene Michel voorop – treiterden ons regelmatig met onze ‘hoofdprijs’.
We zouden die zonnige zondag in september aan het Kattendijkdok in totaal drie (ja, drie!) races roeien en onze kapitein, Marc Nuytinck, probeerde onze beproefde gemoedsrust toch enigszins te herstellen door te verklaren dat onze boot niet tot het uiterste zou gaan.
Dat ‘niet tot het uiterste gaan’ bleek een soort van Chinees understatement want al van bij het startschot lag onze boot achter op de rest. Eén van onze tegenstanders was een boot, gevuld met gespierde torso’s van de baggerfirma De Nul. We hebben enkel hun brede ruggen gezien en onze trouwe Andantino-supporters (Michel, Marleen, Micheline, Herman, Johan, Kat en Griet) zagen onze boot troosteloos laatste eindigen in een bijzonder lauwe 1’35. Team De Nul scheerde de finish al na 1’17. Tja…
Van een hoerastemming was dus geen sprake maar we waren in elk geval niet gekapseisd zoals de boot voor ons die aan de aankomststeiger gewoon omkiepte.
Gelukkig was er veel zon én het mooie terras van Bar Paniek waar ze het lekkere plaatselijk biertje Patrasche schonken. En dus hing er snel weer een ontspannen Andantinosfeertje!
Anderhalf uur later zaten we opnieuw in een boot en keken we weer op naar onze trommelvrouw vooraan. Onze stuurman gaf ons – roeirookies – enkele bruikbare tips waardoor we deze keer veel beter uit de peddelverf kwamen. Ja, we misten opnieuw onze start, maar deze keer haalden we een beter ritme waardoor we ei zo na tweede eindigden in een voor ons puike tijd van 1’27.
De stemming zat er goed in. Ook bij de andere teams waar vooral de ploegen van Deme en de Antwerpse brandweer opvielen door hun puike prestaties. Door hun torso’s ook maar wie heeft daar nu oog voor…
Onze laatste heat bleek een afknapper. We kregen de oudste boot met bijhorende houten peddels maar het ergste was dat we niet stabiel in het water lagen. Lag het aan de boot of aan de slechte gewichtsverdeling? Feit is dat we van bij het instappen tot aan het roeien naar de startplaats van kortbij werden gevolgd door een reddingsteam in motorboot dat ons toeschreeuwde dat we scheef lagen.
Recht blijven en vooral niet kapseizen bleek onze grootste zorg waardoor we een bijzonder bleke 1’31 neerzetten. Maar dat lieten we niet lang aan ons hart komen. We vulden onze glazen bij en genoten van een tapaschoteltje terwijl enkele andere teams intussen de halve finales en de finale roeiden. Uiteindelijk won het B-team van de Antwerpse brandweer het nipt van ons A-team van de Hong Kong Dragons. Well done boys!
In totaal namen er meer dan 40 teams deel en zij zorgden voor meer dan 7000 bezoekers. Puik toch!
Antwerpen bleek te mooi om snel te verlaten. En dus wandelden we even later langs de dokken richting Grote Markt waar we lekker gegeten hebben.
Volgend jaar een Andantinoboot? Mmm….de kans is klein denk ik. Tenzij Jean stuurman wil zijn?
