Monddood?

Het had een scene kunnen zijn uit een film van Stanley Kubrick. Je loopt een kerk binnen en je ziet mensen overal verspreid zitten met een mondmasker aan. Alle koppen draaien zich synchroon naar je toe terwijl je aarzelend binnentreedt. Een surreëel tafereel. 

Zo ging het er ongeveer aan toe afgelopen dinsdag tijdens de eerste repetitie van Andantino sinds het uitbreken van de C-crisis. Het was een bitterzoet moment: al die vertrouwde (halve) gezichten die  je zo graag weer wilde zien, al die mensen die je zo gemist hebt, maar die je niet mag omhelzen. Gelukkig zijn we allemaal experts geworden in het lezen van lachrimpels, dus ofwel had iedereen net een smoelentrekker gegeten, ofwel waren we heel blij dat we elkaar zagen. Ik ga voor het tweede. 

Het bestuur had zich uit de naad gewerkt om het voor elkaar te krijgen, zoveel is zeker. Desinfecterende gel, mondmaskers, afstanden, mobiliteitsplan…Marc Van Ranst heeft een traantje weggepinkt van ontroering. 

Maar dan het grote vraagstuk: wat nu? Gaan we wel kunnen zingen? Na 30 minuten was het al duidelijk: ja, we kunnen zingen! 

Toegegeven, het is niet gemakkelijk. Het mag dan waar zijn dat de ademhaling uit het middenrif komt, we hebben allemaal ondervonden hoe vaak we onze mond en neus gebruiken als we zingen. Bij elke enthousiaste inzet zuig je onwillekeurig dat stukje katoen naar binnen en proef je ineens weer wat je die avond gegeten hebt. Het is een kleine prijs die we graag bereid zijn te betalen. Wat écht telt is dat we weer samen zijn en dat we samen kunnen zingen! 

Er is echter één corona-maatregel die mij echt zorgen baart. Ik beken dat ik mij in het verleden heb laten verleiden tot “lippen” wanneer ik niet zeker was van een noot. Mijn collega’s stonden dicht naast mij en mijn verraad viel nauwelijks op. Stemsolidariteit, weetjewel. Dat zal niet meer lukken. Mondmasker of niet, wie een valse noot zingt (of erger nog: géén noot zingt) is een vogel voor de kat. Het auditieve kompas van Peter kan nu immers de positie van de schuldige tot op anderhalve meter nauwkeurig bepalen. Je kan voortaan niet meer ontsnappen aan die strenge, priemende blik. Je bent dus gewaarschuwd: je zàl een betere zanger worden, willen of niet! 

Het corona-gevaarte heeft Andantino het zwijgen niet opgelegd. We werden niet monddood gemaakt, integendeel. We voelen ons herboren, springlevend en klaar voor nieuwe uitdagingen. Andantino zingt harder dan ooit tevoren. We moeten wel, met die mondmaskers… 😊  

Tot volgende dinsdag allemaal!!